Ιατρικές Συνταγές : Τι πρέπει να γνωρίζουν γιατροί, φαρμακοποιοί και ασθενείς

Οι τουρίστες που επισκέφθηκαν την Ελλάδα το 2018  ξεπέρασαν τα 33 εκατ. και οι εισπράξεις ήταν 16 δισ. ευρώ.

Όπως ανακοίνωσε η Τράπεζα της Ελλάδος μείωση κατά 11,3% παρουσίασαν τα ταξίδια για λόγους υγείας και οι συναφείς εισπράξεις διαμορφώθηκαν στα 49 εκατ. ευρώ.

Τι ισχύει όμως για την αναγνώριση των ιατρικών συνταγών οι οποίες εκδίδονται σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο εκτελούνται;

Η ευρωπαϊκή επιτροπή θέσπισε από το 2012 μέτρα που διευκολύνουν την αναγνώριση των ιατρικών συνταγών οι οποίες εκδίδονται σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο εκτελούνται.

Συγκεκριμένα η επιτροπή ενέκρινε ένα  μη εξαντλητικό κατάλογο των στοιχείων που πρέπει να περιλαμβάνουν οι συνταγές αυτές. Ο εν λόγω κατάλογος πρέπει να παρέχει τη δυνατότητα στον επαγγελματία της υγείας που εκτελεί τη συνταγή να επαληθεύει τη γνησιότητά της και το κατά πόσον αυτή εκδόθηκε από ασκούντα νομοθετικά κατοχυρωμένο επάγγελμα στον τομέα της υγείας που έχει νομικό δικαίωμα συνταγογράφησης.

Τα στοιχεία που πρέπει να περιλαμβάνονται στις συνταγές θα πρέπει να διευκολύνουν την ορθή ταυτοποίηση των φαρμάκων ή των ιατροτεχνολογικών προϊόντων.(ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ)

Κατά συνέπεια, τα φάρμακα θα πρέπει να αναφέρονται με την κοινόχρηστη ονομασία τους προκειμένου να διευκολύνεται η ορθή ταυτοποίηση των προϊόντων που διατίθενται στην αγορά της Ένωσης με διαφορετικές εμπορικές ονομασίες ή που δεν διατίθενται σε όλα τα κράτη μέλη. Η εν λόγω κοινόχρηστη ονομασία που πρέπει να χρησιμοποιείται θα πρέπει να είναι είτε η διεθνής κοινόχρηστη ονομασία την οποία συνιστά η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας είτε, αν αυτή δεν υπάρχει, η συνήθης κοινόχρηστη ονομασία. Αντιθέτως, η εμπορική ονομασία του φαρμάκου θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για να εξασφαλιστεί η σαφής ταυτοποίηση των βιολογικών φαρμακευτικών προϊόντων.

Τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα δεν έχουν κοινόχρηστες ονομασίες όπως τα φάρμακα. Επομένως, η συνταγή θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει λεπτομερή στοιχεία για απευθείας επικοινωνίας με το πρόσωπο που εξέδωσε τη συνταγή· τα στοιχεία αυτά δίνουν τη δυνατότητα στον επαγγελματία που εκτελεί τη συνταγή, όταν είναι αναγκαίο, να ζητήσει πληροφορίες για το συνταγογραφημένο ιατροτεχνολογικό προϊόντα και να το ταυτοποιήσει ορθά.

Για να δοθεί η δυνατότητα στους ασθενείς να ζητήσουν κατάλληλες συνταγές, είναι σημαντικό τα εθνικά σημεία επαφής που αναφέρονται στην  οδηγία 2011/24/ΕΕ να παρέχουν στους ασθενείς επαρκείς πληροφορίες για το περιεχόμενο και τον σκοπό του μη εξαντλητικού καταλόγου των στοιχείων που θα πρέπει να περιέχουν οι συνταγές.

Επειδή οι συνολικές συνέπειες της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης είναι περιορισμένες, ο μη εξαντλητικός κατάλογος στοιχείων θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε συνταγές που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σε άλλο κράτος μέλος

Δεδομένου ότι η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης των συνταγών απορρέει από το άρθρο 56 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν εμποδίζονται τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης στις συνταγές οι οποίες δεν περιέχουν τα στοιχεία του μη εξαντλητικού καταλόγου. Επίσης, καμία διάταξη δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να προβλέψουν ότι οι συνταγές που εκδίδονται στο έδαφός τους, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε άλλο κράτος μέλος, πρέπει να περιέχουν πρόσθετα στοιχεία που προβλέπουν οι εθνικοί τους κανόνες, εφόσον οι κανόνες αυτοί είναι συμβατοί με τη νομοθεσία της Ένωσης.

Πόσο έτοιμοι είμαστε να εφαρμόσουμε όλες τι παραπάνω απαιτήσεις για να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε όλους τους τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα και οι οποίοι είτε ακολουθούν μια αγωγή είτε εκτάκτως πρέπει να λάβουν ένα φάρμακο;

Πόσοι Έλληνες που ταξιδεύουν στο εξωτερικό και πρέπει να συνεχίσουν μια φαρμακευτική αγωγή εκεί γνωρίζουν πως θα πρέπει να είναι η συνταγή που θα έχουν πάρει από το γιατρό τους στην  Ελλάδα για να την προσκομίσουν στο φαρμακείο του εξωτερικού;

Πόσοι φαρμακοποιοί γνωρίζουν για αυτές τις συνταγές και έχουν τον αναγκαιούντα εξοπλισμό και software;

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Μη εξαντλητικός κατάλογος στοιχείων που πρέπει να περιλαμβάνουν οι ιατρικές συνταγές

Οι τίτλοι με έντονους χαρακτήρες στο παρόν παράρτημα δεν είναι αναγκαίο να περιλαμβάνονται στις συνταγές

Στοιχεία ταυτότητας του ασθενούς

Επώνυμο(-α)

Όνομα(-ατα) (ολογράφως, δηλ. όχι αρχικά)

Ημερομηνία γέννησης

Επαλήθευση γνησιότητας συνταγής

Ημερομηνία έκδοσης

Ταυτοποίηση του επαγγελματία της υγείας που εξέδωσε τη συνταγή

Επώνυμο(-α)

Όνομα(-ατα) (ολογράφως, δηλ. όχι αρχικά)

Επαγγελματικός τίτλος

Στοιχεία απευθείας επικοινωνίας (διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αριθμός τηλεφώνου ή φαξ και το διεθνές πρόθεμα)

Επαγγελματική διεύθυνση (με το όνομα του αντίστοιχου κράτους μέλους)

Υπογραφή (χειρόγραφη ή ψηφιακή, ανάλογα με το μέσο που επιλέγεται για την έκδοση της συνταγής)

Ταυτοποίηση του συνταγογραφημένου προϊόντος, κατά περίπτωση

«Κοινόχρηστη ονομασία» όπως ορίζεται στο άρθρο 1 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Νοεμβρίου 2011, περί κοινοτικού κώδικος για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση

Την εμπορική ονομασία αν:

α) το συνταγογραφημένο προϊόν είναι βιολογικό φαρμακευτικό προϊόν, όπως ορίζεται στο σημείο 3.2.1.1. στοιχείο β) του παραρτήματος I (μέρος I) της οδηγίας 2001/83· ή

β) ο επαγγελματίας της υγείας που εκδίδει τη συνταγή το θεωρεί αναγκαίο από ιατρική άποψη· στην περίπτωση αυτή αναφέρονται εν συντομία οι λόγοι που

Φαρμακευτικό σκεύασμα (δισκίο, διάλυμα κ.λπ.)

Ποσότητα

Δοσολογία, σύμφωνα με το άρθρο 1 της οδηγίας 2001/83/ΕΚ

Δοσολογικό σχήμα

Διασυνοριακή Περίθαλψη και Ιατρικός Τουρισμός. Τι πραγματικά ισχύει.

Ιατρικός τουρισμός στην Ελλάδα: Όταν όλα γίνονται ανάποδα!

Ο ιατρικός τουρισμός με μια αξιόπιστη ματιά

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ :ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

 

Διασυνοριακή Περίθαλψη και Ιατρικός Τουρισμός. Τι πραγματικά ισχύει.

Στα πλαίσια του  ιατρικού τουρισμού πολλοί εντάσσουν και τη διασυνοριακή περίθαλψη στα πλαίσια της οδηγίας 2011/24/ΕΕ (εφεξής «η οδηγία») για τα δικαιώματα των ασθενών. Στόχος της διασυνοριακής περίθαλψης είναι να διευκολύνει την πρόσβαση σε ασφαλή και υψηλής ποιότητας υγειονομική περίθαλψη σε άλλο κράτος μέλος. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης επιστρέφονται στους ασθενείς σύμφωνα με τις αρχές που έχουν καθοριστεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχουν κωδικοποιηθεί με την οδηγία. Ταυτόχρονα, τα κράτη μέλη εξακολουθούν να είναι αρμόδια για την παροχή επαρκούς υγειονομικής περίθαλψης στην επικράτειά τους. Επιπλέον, η οδηγία προάγει τη διασυνοριακή συνεργασία στην τομέα της υγειονομικής περίθαλψης μεταξύ κρατών μελών προς όφελος των πολιτών της ΕΕ, όσον αφορά τις ιατρικές συνταγές, την ηλεκτρονική υγεία (eHealth), τις σπάνιες νόσους και τις αξιολογήσεις των τεχνολογιών υγείας (ΑΤΥ). Η οδηγία εφαρμόζεται στη διασυνοριακή περίθαλψη με την επιφύλαξη του πλαισίου που προβλέπεται από τους κανονισμούς για τον συντονισμό της κοινωνικής ασφάλισης.

1.Έλεγχος συμμόρφωσης

• Συστηματικοί έλεγχοι των μέτρων μεταφοράς των κρατών μελών

Περισσότερα από πεντακόσια εθνικά μέτρα μεταφοράς της οδηγίας κοινοποιήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο μεγάλος αριθμός των εθνικών νομοθετημάτων οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι η οδηγία αφορά διάφορα ζητήματα τα οποία ρυθμίζονται σε διαφορετικά περιφερειακά/διοικητικά επίπεδα και σε χωριστές νομοθετικές πράξεις των κρατών μελών, όπως μηχανισμοί επιστροφής, δίαυλοι επικοινωνίας [Εθνικά Σημεία Επαφής (ΕΣΕ), πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης], πάσης φύσεως δικαιώματα των ασθενών και επαγγελματική ευθύνη.

Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 4 της οδηγίας, τα έξοδα της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης επιστρέφονται ή καταβάλλονται έως το επίπεδο των εξόδων που θα είχε καλύψει το κράτος μέλος ασφάλισης εάν η υγειονομική αυτή περίθαλψη είχε παρασχεθεί στο έδαφός του, χωρίς να γίνεται υπέρβαση των πραγματικών εξόδων της υγειονομικής περίθαλψης που έλαβε ο ασθενής. Το άρθρο 7 παράγραφος 9 επιτρέπει στα κράτη μέλη να περιορίζουν την εφαρμογή των κανόνων για την επιστροφή των εξόδων διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης για επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος.

Κάποια  κράτη μέλη τα οποία επιστρέφουν τα έξοδα διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης βάσει χαμηλότερων επιπέδων επιστροφής, τα οποία εφαρμόζονται σε υγειονομική περίθαλψη που παρέχεται από ιδιωτικούς ή μη συμβεβλημένους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης εντός της επικράτειάς τους, σε σύγκριση με το επίπεδο επιστροφής που εφαρμόζεται στο πλαίσιο του συστήματος δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης ή των συμβεβλημένων παρόχων υγειονομικής περίθαλψης.

Η οδηγία (άρθρο 8 παράγραφος 2) παρέχει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη να προβλέπουν την απαίτηση προηγούμενης έγκρισης για την επιστροφή εξόδων υγειονομικής περίθαλψης που παρασχέθηκε σε άλλο κράτος μέλος. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται υπερβολική χρήση της επιλογής αυτής, καθώς κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν περιορισμός της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών.

Κάθε σύστημα προηγούμενης έγκρισης περιορίζεται στα απολύτως αναγκαία και αναλογικά προς τον επιδιωκόμενο στόχο και δεν μπορεί να συνιστά μέσο αυθαίρετων διακρίσεων ή αδικαιολόγητο εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία των ασθενών.

Τα κράτη μέλη μπορούν να καθορίζουν τις αμοιβές για την παροχή υγειονομικής περίθαλψης στην επικράτειά τους. Ωστόσο, το άρθρο 4 παράγραφος 4 απαιτεί από τα κράτη μέλη να εξασφαλίζουν ότι οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης εφαρμόζουν στους ασθενείς από άλλα κράτη μέλη τον ίδιο πίνακα αμοιβών υγειονομικής περίθαλψης που ισχύει και για τους ημεδαπούς ασθενείς σε συγκρίσιμη ιατρική κατάσταση.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο, διατυπώθηκαν ορισμένα επιχειρήματα από τα κράτη μέλη σύμφωνα με τα οποία τα υφιστάμενα δημόσια τιμολόγια δεν αντιπροσωπεύουν συγκρίσιμη τιμή, διότι σημαντικά στοιχεία, για παράδειγμα από τη γενική φορολογία (π.χ. κόστος κεφαλαιακών απαιτήσεων), δεν αντικατοπτρίζονται στο δημόσιο τιμολόγιο, το οποίο δεν καλύπτει το πλήρες κόστος. Κατά συνέπεια, τα κράτη μέλη μπορούν να διαμορφώνουν συγκρίσιμη τιμή βάσει κόστους για το πραγματικό κόστος της υπηρεσίας υγείας, η οποία θα πρέπει να βασίζεται σε αντικειμενική και αμερόληπτη μεθοδολογία που δεν εισάγει διακρίσεις σε οικονομικό επίπεδο μεταξύ «ημεδαπών» ασθενών οι οποίοι καλύπτονται από τα τοπικά δημόσια συστήματα και «διασυνοριακών» ασθενών, για συγκεκριμένη παρέμβαση. Ωστόσο, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι η θέσπιση συστήματος τιμολόγησης βάσει κόστους ενδέχεται να έχει επιπτώσεις στις υποχρεώσεις επιστροφής των κρατών μελών έναντι εξερχόμενων ασθενών.

Για αυτό  και η σύνταξη και η έκδοση των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλείων (ΚΕΝ) θα πρέπει να συμβαδίζει με αντίστοιχα άλλων ευρωπαϊκών χωρών στα οποία όμως θα πρέπει για κάθε ιατρική πράξη ή νοσηλεία να περιλαμβάνονται η μισθοδοσία του προσωπικού, η απόσβεση μηχανημάτων και εγκαταστάσεων, κ.α.

2.     Δεδομένα σχετικά με την κινητικότητα ασθενών

Όλα τα κράτη μέλη δεν είναι σε θέση να προβαίνουν σε αυστηρό διαχωρισμό των δεδομένων που αφορούν επιστροφές εξόδων υγειονομικής περίθαλψης βάσει της οδηγίας 2011/24/ΕΕ και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 ή βάσει διμερών διασυνοριακών συμφωνιών.

• Κινητικότητα ασθενών με προηγούμενη έγκριση

Στην περίπτωση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004, τα έξοδα μη προγραμματισμένης διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης επιστρέφονται κυρίως μεταξύ κρατών μελών κατόπιν παραλαβής αίτησης από το κράτος μέλος θεραπείας. Το 2015 περίπου 2 εκατομμύρια τέτοιες αιτήσεις υποβλήθηκαν από κράτη μέλη, ενώ οι επιστροφές εξόδων για διασυνοριακές θεραπείες βάσει της οδηγίας για τις οποίες δεν απαιτείται προηγούμενη έγκριση ανήλθαν σε λίγο περισσότερες από 180 000 το 2015. Κατά συνέπεια, προκύπτει ότι οι δυνατότητες που παρέχει ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 883/2004 στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κάρτας ασφάλισης ασθένειας χρησιμοποιούνται ευρύτερα από εκείνες που παρέχονται βάσει της οδηγίας.

Το φαινόμενο αυτό είναι εύλογο δεδομένου ότι σε πολλές περιπτώσεις το επίπεδο επιστροφής βάσει των κανονισμών είναι υψηλότερο από αυτό που προβλέπεται βάσει της οδηγίας και τα κράτη μέλη υποχρεούνται να διασφαλίζουν ότι οι πολίτες ενημερώνονται για τον καταλληλότερο τρόπο υποβολής αίτησης.

• Δημοσιονομικές επιπτώσεις της κινητικότητας των ασθενών

Όσον αφορά τις οικονομικές διαστάσεις της κινητικότητας ασθενών, το 2016 (για το οποίο υπάρχουν τα πληρέστερα δεδομένα) μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα του επιπέδου επιστροφών που πραγματοποιήθηκαν για υγειονομική περίθαλψη βάσει της οδηγίας. Με βάση τις απαντήσεις που παρασχέθηκαν από τα κράτη μέλη, το 2016 περίπου 65.000.000 EUR δαπανήθηκαν σε όλες τις χώρες της ΕΕ συλλογικά για υγειονομική περίθαλψη με ή χωρίς προηγούμενη έγκριση.

Λαμβανομένου υπόψη ότι στην έκθεση του ΟΟΣΑ Health at a Glance για το 2017 εκτιμάται ότι στις χώρες της ΕΕ η μέση δαπάνη για υγειονομική περίθαλψη αντιστοιχεί στο 10 % του ΑΕΠ, και ότι σύμφωνα με τη Eurostat το ΑΕΠ της ΕΕ το 2017 ανήλθε σε 15,3 τρισ. EUR, οι δαπάνες σε ολόκληρη την ΕΕ για διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη που παρέχεται βάσει της οδηγίας υπολογίζονται κατ’ εκτίμηση σε 0,004 % του ετήσιου προϋπολογισμού ολόκληρης της ΕΕ για υγειονομική περίθαλψη. Ασφαλώς, τα στοιχεία αυτά είναι άκρως σχηματικά, αλλά εάν διαβαστούν σε συνδυασμό με τα στοιχεία για το κόστος της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης βάσει των κανονισμών (το οποίο ανέρχεται περίπου σε 0,1 %), προκύπτει σαφώς ότι η μεγάλη πλειονότητα των προϋπολογισμών υγειονομικής περίθαλψης δαπανάται σε εγχώριο επίπεδο. Δεδομένου ότι τα αριθμητικά στοιχεία κινούνται σε μέτρια επίπεδα και παραμένουν σταθερά συν τω χρόνω, οι επιπτώσεις στους εθνικούς προϋπολογισμούς υγείας που προκύπτουν από ασθενείς οι οποίοι επιθυμούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη φαίνεται να είναι πολύ περιορισμένες. Αυτό ισχύει για όλες τις χώρες, ανεξαρτήτως του αν έχουν θεσπίσει σύστημα προηγούμενης έγκρισης ή όχι.

3.     Πληροφόρηση ασθενών

Είναι σημαντικό οι πληροφορίες για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη να είναι εύκολα διαθέσιμες στους ασθενείς και στις οικογένειες που τις χρειάζονται ή επιθυμούν να τις λάβουν. Τα εθνικά σημεία επαφής (ΕΣΕ) διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο ως προς αυτό το θέμα, παρέχοντας πληροφορίες στους πολίτες κατόπιν αίτησής τους και, γενικότερα, αυξάνοντας την ενημέρωση σχετικά με τα δικαιώματα των ασθενών και καλύπτοντας τις ανάγκες πληροφόρησης.

Το 2017 ελήφθησαν συνολικά 74 589 αιτήματα πληροφόρησης σε 22 κράτη μέλη και στη Νορβηγία, στοιχείο που αντικατοπτρίζει πολύ παρόμοια χρήση των ΕΣΕ με αυτή που αναφέρθηκε για το 2016, κατά το οποίο καταμετρήθηκαν 69 723 αιτήματα πληροφόρησης στα 28 κράτη μέλη και στη Νορβηγία, και για το 2015 κατά το οποίο ελήφθησαν συνολικά 59 558 αιτήματα σε 19 κράτη μέλη.

1. Συμπεράσματα

Η διασυνοριακή κινητικότητα ασθενών εντός της ΕΕ παρουσιάζει μικρή αυξητική τάση κατά τα τελευταία τρία έτη. Η τάση αυτή ενδέχεται να οφείλεται εν μέρει στις σταδιακές βελτιώσεις που σημειώθηκαν στον τομέα της πληροφόρησης των πολιτών για την οδηγία και, ενδεχομένως κατ’επέκταση, στην αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τα δικαιώματα των ασθενών. Μπορεί επίσης να οφείλεται εν μέρει στη συνεργασία μεταξύ της Επιτροπής και των κρατών μελών σχετικά με την ορθή εφαρμογή της οδηγίας και στην αλληλεπίδραση μεταξύ της οδηγίας και των κανονισμών για τον συντονισμό της κοινωνικής ασφάλισης, μεταξύ άλλων μέσω των εργασιών που εκτελέστηκαν με τα ΕΣΕ και μέσω των αυτεπάγγελτων ερευνών της Επιτροπής (βλέπε σημείο 1).

Σήμερα, έπειτα από πέντε έτη εφαρμογής της οδηγίας, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι διασυνοριακές ροές ασθενών παρουσιάζουν μια σταθερή τάση, η οποία διαμορφώνεται κυρίως από τη γεωγραφική ή πολιτισμική εγγύτητα. Συνολικά, η κινητικότητα ασθενών και η οικονομική της διάσταση εντός της ΕΕ παραμένουν σχετικά περιορισμένες και η οδηγία για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη δεν έχει παραγάγει σημαντικό δημοσιονομικό αντίκτυπο για τη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας.

Για την Ελλάδα το ΕΣΕ για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη είναι στον ιστότοπο του ΕΟΠΥΥ και συγκεκριμένα στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://euhealthcare.eopyy.gov.gr/gr/home.aspx

Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι η διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη δεν μπορεί να αυξήσει άμεσα  και αποτελεσματικά τον ιατρικό τουρισμό. Από τον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ για το 2019 φαίνεται ότι εχουν προϋπολογιστεί 10 εκατ. ευρώ για «νοσήλεια στο εξωτερικό- δαπάνες προς ευρωπαϊκούς φορείς» το οποίο είναι διπλάσιο από αυτό του 2018. Ειδικά για το 2018 ενώ είχε προβλεφθεί πίστωση για τη προηγούμενη χρήση 10 εκατ. ευρώ , με την 7^η τροποποίηση αυτή ανήλθε στα 110 εκατ. ευρώ! Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχουν στοιχεία από το υπουργείο υγείας για τα έσοδα που έχουν εισπραχθεί από τους τουρίστες (Ευρωπαίους και μη) που έκαναν χρήση υγειονομικών υπηρεσιών στη χώρα μας.

Για να μπορούμε να σχεδιάσουμε και ν΄αναπτύξουμε τον ιατρικό τουρισμό στην Ελλάδα θα πρέπει να δοθούν αυτά τα στοιχεία για να δούμε κατ’ αρχήν το ισοζύγιο τόσο για την εθνική οικονομία όσο και για τις ροές των ασθενών. Θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο το σύστημα υγείας της Ελλάδος επιβαρύνεται από την οδηγία 24_2011 ή αυτή έχει και κάποια θετικά αποτελέσματα που θα μπορούσαν να αυξηθούν  στο μέλλον. Πολλοί βέβαια λένε ότι οι παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες στην Ελλάδα είναι ακριβές και δεν μπορούν να αποτελέσουν πόλο έλξης και ιδιαίτερα στη διασυνοριακή περίθαλψη.

*Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από την «Έκθεση της Επιτροπής σχετικά με τη λειτουργία της οδηγίας 2011/24/ΕΕ περί εφαρμογής των δικαιωμάτων των ασθενών στο πλαίσιο της διασυνοριακής υγειονομικής περίθαλψης, (COM 2018, 651 final)»

Ιατρικός τουρισμός στην Ελλάδα: Όταν όλα γίνονται ανάποδα!

Ο ιατρικός τουρισμός με μια αξιόπιστη ματιά

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ :ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πέρασαν  5 χρόνια για να μείνει στα χαρτιά ο  Ν.4179/2013 και να μην εφαρμοσθεί λόγω της μη έκδοσης των αναγκαίων προεδρικών διαταγμάτων και εγκυκλίων. Και αντί να ρυθμιστούν θέματα του ιατρικού τουρισμού, και ειδικότερα τα θέματα του Μητρώου Παρόχων Ιατρικού Τουρισμού, η Χορήγηση Διακριτικού Σήματος Ιατρικού Τουρισμού, ο τρόπος πιστοποίησης των Παρόχων Ιατρικού Τουρισμού, η ηλεκτρονική καταχώρηση των στοιχείων τους, η κάλυψη των δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ξένων πολιτών – αποδεκτών υπηρεσιών ιατρικού τουρισμού , κ.α, ψηφίστηκε ο ν.4582/2018.

Στόχος του νέου πλαισίου είναι να υποστηρίζεται και να τυποποιείται η ανάπτυξη και η προώθηση των ιατρικών-τουριστικών προϊόντων από οποιαδήποτε ένωση φορέων, οργανισμών και επιχειρήσεων που επιθυμεί να προσφέρει το προϊόν σε ενδιαφερόμενους από το εξωτερικό και την Ελλάδα. Πρέπει να διατυπωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις θεμάτων που αφορούν τον ιατρικό τουρισμό, όπως διεθνείς πιστοποιήσεις, ασφαλίσεις αστικής ευθύνης, χορήγηση βίζας, κ.α.

Όπως ειπώθηκε κατά την συζήτηση για την ψήφιση του είναι ένας νόμος

«που περιλαμβάνει πολλές διάσπαρτες ρυθμίσεις με τα κύρια θέματα να παραπέμπονται για ρύθμιση στο μέλλον με υπουργικές αποφάσεις, όπως στα άρθρα 20, 21 και 22.

Σίγουρα δεν διατυπώνει εθνική στρατηγική για τον τουρισμό ούτε διαμορφώνει πολιτικές για ένα βιώσιμο και πολύ υψηλής προστιθέμενης αξίας τουρισμό. Απ’ ό,τι φαίνεται, θα καθυστερήσει να έχει άμεσα θετικές επιπτώσεις γενικότερα στα μεγέθη του τουρισμού».

Ποια είναι όμως τα βασικά σημεία για τον τουρισμό υγείας στο ν.4582/2018;

-Διατυπώθηκε ένας ακόμα ορισμός για τον τουρισμό υγείας και τον ιατρικό τουρισμό ο οποίος ακόμα για μια φορά δεν είναι ίδιος με αυτόν του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) αλλά ένας ορισμός που περιέλαβε πολλά διαφορετικά στοιχεία και μια επιπλέον κατηγορία επαγγελματιών απλά μόνο και μόνο για να τους ικανοποιήσει.

– Δημιουργία ενός νέου ηλεκτρονικού μητρώου το οποίο συνίσταται στον ΕΟΠΥΥ για τους παρόχους υπηρεσιών τουρισμού υγείας, στο οποίο θα καταχωρίζονται συμβεβλημένοι και μη πάροχοι του, ιδίως: α) ασφαλιστικοί πάροχοι υγείας, β) εργαστήρια φυσικοθεραπείας, λογοθεραπείας και εργοθεραπείας, γ) ιδιωτικές κλινικές, δ) δημόσια νοσοκομεία, ε) κέντρα αποκατάστασης και αποθεραπείας, στ) μονάδες ιαματικής θεραπείας, κέντρα ιαματικού τουρισμού – θερμαλισμού,  ζ) κέντρα θαλασσοθεραπείας,  η) κέντρα χρόνιας αιμοκάθαρσης, θ) μονάδες ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και ι) ιατρεία, πολυϊατρεία, οδοντιατρεία και εταιρεία διαγνωστικού εργαστηρίου

Όλα αυτά θα γίνουν με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Τουρισμού, ύστερα από γνώμη του διοικητικού συμβουλίου του ΕΟΠΥΥ, στο οποίο θα καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι, οι προϋποθέσεις και η διαδικασία για την καταχώριση στο ανωτέρω μητρώο, εξειδικεύοντας τις ανωτέρω κατηγορίες φορέων ή προσθέτοντας κατηγορίες νέων παρόχων τουρισμού υγείας και ορίζοντας τα πεδία των πληροφοριών που θα εμπεριέχονται σε αυτό. Τέλος με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Υγείας και Τουρισμού θα καθοριστεί το ύψος του παραβόλου για την καταχώριση των παρόχων υπηρεσιών τουρισμού υγείας στο ανωτέρω μητρώο, η διαδικασία απόδοσης του παραβόλου και κάθε άλλο σχετικό θέμα.

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω απαιτούνται τουλάχιστον 2 χρόνια αφού ο διαγωνισμός που προκήρυξε ο ΕΟΠΥΥ απαιτεί να ολοκληρωθούν τα παραδοτέα μέχρι το Μάιο του 2020. Εάν λοιπόν ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός το 2020 αυτό σημαίνει ότι τα στοιχεία θα υποβληθούν από όλους τους παρόχους μετά το τέλος της διαγωνιστικής διαδικασίας. Για μια ακόμα φορά τα πράγματα όχι μόνο γίνονται πάρα πολύ καθυστερημένα αλλά και ανάποδα. Στα πλαίσια της κοινής λογικής πρώτα η πολιτεία εκδίδει την υπουργική απόφαση  ή το προεδρικό διάταγμα και μετά αυτό το ψηφιοποιεί για να γίνονται όλα πιο γρήγορα και με απόλυτη διαφάνεια. Δεν παραδίδει ο προμηθευτής και μετά εκδίδεται η υπουργική απόφαση  ή το προεδρικό διάταγμα σύμφωνα με αυτά που παρέδωσε! Εάν θέλει η πολιτεία στις αρχές του 2021 να είναι έτοιμο το ηλεκτρονικό μητρώο και να περιέχει τα στοιχεία των παρόχων, θα πρέπει σήμερα να εκδώσει την υπουργική απόφαση και οι ανάδοχοι να την ψηφιοποιήσουν (δημιουργήσουν το αναγκαίο πληροφοριακό σύστημα). Με αυτό τον τρόπο το πληροφοριακό σύστημα θα έχει όλα τα απαιτούμενα πεδία που απαιτεί η πολιτεία  και ταυτόχρονα οι πάροχοι θα έχουν τον απαιτούμενο χρόνο να προετοιμαστούν, να τα συγκεντρώσουν και να τα ανεβάσουν άμεσα όταν αυτό δέχεται καταχωρήσεις.

Φαίνεται ότι χάθηκαν τουλάχιστον 8 χρόνια στη γραφειοκρατία για να ορίσουμε το τουρισμό υγείας και να υπάρχει ένα ηλεκτρονικό μητρώο με καταχωρημένους όλους τους ενδιαφερόμενους παρόχους.

Και βέβαια δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο ότι την στιγμή που κάποιοι διαφημίζουν τον τουρισμό υγείας στο εξωτερικό κάποιοι άλλοι, την ίδια στιγμή, αναρωτώνται επισήμως και δημοσίως εάν μας επιτρέπεται να διαφημίζουμε σε άλλες χώρες τη δυνατότητα επεμβάσεων που είναι παράνομες εκεί; (έστω και σαν θέμα ηθικής, έστω και σαν ένα προβληματισμό).

Ο ιατρικός τουρισμός με μια αξιόπιστη ματιά

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ :ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

 

 

 

Οι αναφορές στον ιατρικό τουρισμό και στα οφέλη που μπορεί να έχει η Ελλάδα τόσο στην οικονομία της όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό της γίνονται όλο και πιο  πολλές. Όμως γίνεται όλο και πιο εμφανές είτε ότι κάνουμε λάθος προσεγγίσεις  είτε ότι προσπαθούμε καθυστερημένα να κάνουμε ότι έκαναν άλλοι πριν πολλά χρόνια ακολουθώντας τα δεδομένα εκείνης της χρονικής στιγμής και όχι τα σημερινά .

Το τοπίο σχετικά με τον τουρισμό υγείας γενικότερα αλλά και τον ιατρικό τουρισμό ειδικότερα έχει γίνει πιο ξεκάθαρο τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε) όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Ο τουρισμός υγείας  είναι ένας υποτομέας του γενικού τουρισμού που περιλαμβάνει ιατρική, ευεξία και τουριστικό spa. Ο ιατρικός τουρισμός σύμφωνα με μια μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού είναι οι τουρίστες που επιλέγουν να ταξιδέψουν διεθνώς για να λάβουν κάποιας μορφής ιατρική περίθαλψη(θεραπεία).Οι θεραπείες μπορεί να καλύπτουν πλήρες φάσμα των ιατρικών υπηρεσιών, των οποίων οι πιο κοινές είναι: οδοντιατρική περίθαλψη, η πλαστική χειρουργική, εκλεκτική χειρουργική επέμβαση, και θεραπείες γονιμότητας.. Οι άνθρωποι που ταξιδεύουν για τον τουρισμό ευεξίας επιθυμούν να  διατηρήσουν ή να ενισχύσουν την προσωπική τους υγεία και την ευημερία. Ο τουρισμός για  spa επικεντρώνεται στην επούλωση, χαλάρωση ή ομορφιά του σώματος και έχει προληπτικό και / ή θεραπευτικό χαρακτήρα.

Ο ιατρικός τουρισμός είναι μια ευμετάβλητη αγορά που εξαρτάται από τη νομοθεσία και τις λίστες αναμονής στην υγειονομική περίθαλψη κάθε χώρας. Ενώ ο τουρισμός ευεξίας αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα έως τα τρία τέταρτα του τουρισμού υγείας .

Το μέγεθος λοιπόν του ιατρικού τουρισμού είναι το ένα τρίτο ή το ένα τέταρτο του τουρισμού υγείας! Επικεντρωνόμαστε στο σωστό προϊόν ή συγχέουμε μεγέθη και αγορές?

Όλοι γνωρ ότι η Ελλάδα έχει παρά πολλά μέρη και  ξενοδοχεία που προφέρουν εξαιρετικές υπηρεσίες ευεξίας και τουριστικού spa.

Αυτές οι δυο συνιστώσες του τουρισμού υγείας μπορούν να μεγαλώσουν περισσότερο και να βοηθήσουν και στην ανάπτυξη του ιατρικού τουρισμού.

Πρέπει όμως ταυτόχρονα να ληφθεί υπόψιν ότι στον ιατρικό τουρισμό οι παράγοντες ώθησης και έλξης σχετίζονται μεταξύ τους και καθορίζουν όχι μόνο την απόφαση του ταξιδιώτη, αλλά και την επιλογή του προορισμού του.

Μερικοί από αυτούς είναι:

-Το προσιτό κόστος μετακίνησης και διαμονής

-Η ποιότητα των υπηρεσιών

-Οι υπερσύγχρονες ιατρικές εγκαταστάσεις

-Η ποιότητα της μεταγενέστερης φροντίδας που θα λάβουν

-Ο χρόνος αναμονής για αντίστοιχες υπηρεσίες στη χώρα προέλευσης τους

-Η δυνατότητα συνδυασμού ιατρικής φροντίδας με ψυχαγωγία και ταξίδι

Όπως είπε και  ο Pollard σε πρόσφατο συνέδριο  στις ΗΠΑ, «υπήρχαν πάρα πολλοί πάροχοι ιατρικού τουρισμού που έρχονταν στις ΗΠΑ πριν από 4-5 χρόνια επειδή σκέφτηκαν ότι ήταν μια μεγάλη ευκαιρία», αλλά αυτό δεν αποδείχθηκε. Το μήνυμα είναι, σκεφτείτε το τοπικό, όχι παγκόσμιο – σκεφτείτε τις χώρες μέσα σε 3 ώρες ώρα πτήσης»
Η στόχευση των κατάλληλων πελατών είναι επίσης σημαντική. «Ποιος θα πληρώσει για αυτό – εργοδότες; Κυβερνήσεις; Ασθενείς; Ασφάλειες;»

Σε ένα σχεδιασμό με όραμα και μέλλον πρέπει οι επισημάνσεις αυτές να ληφθούν σοβαρά υπόψιν και ν αποτελούν την βάση του σχεδιασμού της πολιτείας για τον τουρισμό υγείας.

Αξίζει λοιπόν να δούμε κάποια δεδομένα για το τουρισμό υγείας στην Ε.Ε , παρόλα τα περιορισμένα, κατακερματισμένα και συχνά αναξιόπιστα δεδομένα, καθώς και διαφορετικούς ορισμούς του τουρισμού υγείας και των συνιστωσών του και οι οποίοι καθιστούν δύσκολη την εκτίμηση του μεγέθους και της ανάπτυξης του ως αγορά. Στην Ε.Ε28, καταγράφηκαν για το 2014 56 εκατομμύρια εγχώρια και 5,1 εκατομμύρια διεθνή ταξίδια συνολικά. Το μερίδιο του τουριστικού τουρισμού σε αυτά τα ταξίδια είναι μικρό, στο 4,3% όλων των αφίξεων.
Μόνο το 5,8% όλων των εγχώριων αφίξεων και μόνο το 1,1% όλων των διεθνών αφίξεων είναι τουριστικά ταξίδια υγείας.
Τα έσοδα στον τομέα του τουρισμού υγείας ανέρχονται συνολικά σε 47 δισ. ευρώ, ήτοι 4,6% όλα τα τουριστικά έσοδα και το 0,33% του ΑΕΠ της Ε.Ε28. Η εποχικότητα του ιατρικού τουρισμού διαφέρει από τον γενικό τουρισμό και τείνει να είναι λιγότερο έντονη. Ο τουρισμός  υγείας βοηθά πραγματικά να μην υπάρχει εποχικότητα στον τουρισμό ως σύνολο. Το μερίδιο των τουριστών υγείας που φτάνουν από χώρες εκτός της Ε.Ε ανέρχεται σε περίπου 6%.(European Parliament)

Για την επιτυχία του Ιατρικού τουρισμού σε μια χώρα και ειδικότερα στην Ελλάδα απαιτείται σωστή συνεργασία τόσο από την πλευρά της τουριστικής βιομηχανίας (ξενοδοχεία , μεταφορά ,ταξιδιωτικά πρακτορεία,facilitators) όσο και από την πλευρά των μονάδων υγείας και του Ιατρικού προσωπικού, καθώς οι γιατροί αποτελούν τον πυρήνα του Ιατρικού Τουρισμού και τις περισσότερες φορές και τον πρωταρχικό λόγο για την επιλογή του προορισμού.

Στους λόγους που οδηγούν στον Ιατρικό τουρισμό , πολύ σημαντικός είναι ο καθοριστικός ρόλος των διαμεσολαβητών (facilitator) στην τελική απόφαση για την αγορά του ταξιδιωτικού ιατρικού πακέτου. Οι πληροφορίες λόγω των διευρυμένων γνώσεων τους επηρεάζουν άμεσα τον ενδιαφερόμενο για την επιλογή του προορισμού.

Απαιτείται λοιπόν να υπάρχει η αναγκαία νομοθεσία για την επικοινωνία και την διασύνδεση όλων των παραπάνω μεταξύ τους . Η ελλειπής νομοθεσία όσον αφορά στην προστασία των ασθενών στην χώρα υποδοχής μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε περίπτωση ιατρικού λάθους ή αμέλειας, ενώ η διαχείριση της ιδιωτικότητας και άλλων δικαιωμάτων του διεθνή ασθενή ενδέχεται να αντιμετωπίζονται επιπόλαια.

Τέλος θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι οι πάροχοι σε χώρες υψηλού εισοδήματος εγκαθιστούν τους χώρους παροχής ιατρικών υπηρεσιών τους σε άλλα μέρη κάνοντας μια  πιο σοβαρή και πιο ισορροπημένη προσέγγιση στη μεταφορά δεξιοτήτων και γνώσεων, για να βοηθήσουν άλλες χώρες να χτίσουν τη δική τους υποδομή.» όπως δήλωσε πρόσφατα η Elizabeth Ziemba.

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ :ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

 

 

 

Ιατρικός Τουρισμός :Μύθοι και Πραγματικότητα

Πολύ συχνά γίνεται αναφορά στον ιατρικό τουρισμό και στα οφέλη που μπορεί να έχει η Ελλάδα τόσο στην οικονομία της όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό της. Πολλά χρόνια, πολλές προσπάθειες αλλά κανένα θετικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον εμφανές. Αυτό που κάθε φορά προσπαθούν κάποιοι να βρουν είναι ακόμα και ο ορισμός αφού θεωρούν ότι ο τουρίστας που έρχεται στην Ελλάδα και έχει κάποιο ατύχημα ή μια ασθένεια είναι μέρος του ιατρικού τουρισμού ενώ άλλοι μιλούν για τουρισμό υγείας, κ.α.

Πολλοί θεωρούν ότι ο ιατρικός τουρισμός είναι μόνο η προσέλκυση πολιτών άλλων χωρών για την παροχή υπηρεσιών υγείας. Πολλοί αποσυνδέουν την αναγκαία συνύπαρξη καταλυμάτων, κατάλληλων οχημάτων και των ιδιαίτερων απαιτήσεων που έχουν οι τουρίστες αυτοί. Στο κόστος που κάποιοι συνυπολογίζουν για να επισκεφθούν μια άλλη χώρα για ιατρικό τουρισμό είναι και τα παραπάνω.

Η πρόκληση στην αγορά του τουρισμού υγείας, όπως και σε κάθε άλλη τουριστική αγορά, είναι ότι τα κίνητρα πρέπει να γίνουν κατανοητά από διάφορες οπτικές γωνίες αφού αποτελούν σημαντικό παράγοντα στην εξήγηση της συμπεριφοράς σε σχέση με την επιλογή προορισμού, τις ανάγκες, τους στόχους και τελικά την επιλογή του προορισμού των τουριστών υγείας. Είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι η ανάλυση των κινήτρων βασίζεται σε δύο διαστάσεις: των παραγόντων ώθησης και έλξης.

Οι «παράγοντες ώθησης» αναφέρονται στις άυλες και εγγενείς επιθυμίες των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένης της επιθυμίας για διαφυγή, αναζήτησης της καινοτομίας,περιπέτειας, ξεκούρασης και χαλάρωσης, υγείας και φυσικής κατάστασης καικοινωνικοποίησης.

Οι «παράγοντες έλξης» είναι οι κοινωνικοψυχολογικές ανάγκες που ενθαρρύνουν ένα άτομο να ταξιδέψει, δηλαδή οι εξωτερικές δυνάμεις που το προσελκύουν σε έναν συγκεκριμένο προορισμό και καθορίζουν πραγματικά την επιλογή του συγκεκριμένου προορισμού. Αυτοί οι παράγοντες έχουν καθοριστεί από άποψη τόσο υλικών όσο και άυλων χαρακτηριστικών, όπως είναι τα φυσικά και ιστορικά αξιοθέατα, το φυσικό περιβάλλον, οι υποδομές, οι διατροφικές συνήθεις στον προορισμό και η ασφάλεια, τους επαγγελματικές με τους οποίους θα έρθουν σε επαφή (τομέα υγείας, τουριστικό τομέα κτλ.), εγκαταστάσεις αθλητισμού και αναψυχής (ή έχουν περιγραφεί και ως οι παράγοντες που επηρεάζουν το πότε, πού και πώς ταξιδεύουν οι άνθρωποι. Έτσι βασικοί παράγοντες έλξης που οδηγούν τους ιατρικούς τουρίστες να αναζητήσουν θεραπεία αλλού είναι π.χ. το χαμηλό κόστος θεραπείας ή οι υπερσύγχρονες ιατρικές εγκαταστάσεις και η ποιότητα της μεταγενέστερης φροντίδας που θα λάβουν ή το προσιτό κόστος μετακίνησης και διαμονής καθώς και οι ευνοϊκές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Συμπεραίνουμε ότι, οι παράγοντες ώθησης και έλξης σχετίζονται μεταξύ τους και καθορίζουν όχι μόνο την απόφαση του ταξιδιώτη, αλλά και την επιλογή του προορισμού του. Δηλαδή από τη μια οι εσωτερικές δυνάμεις ωθούν τους ανθρώπους να ταξιδέψουν μακριά και από την άλλη οι εξωτερικές δυνάμεις του προορισμού τους τραβούν για να επιλέξουν τον συγκεκριμένο προορισμό. Η αντιστοίχηση των εσωτερικών κινήτρων με τα χαρακτηριστικά προορισμού μπορεί να παρακινήσει τον ταξιδιώτη να επιλέξει έναν προορισμό έναντι άλλου.

Σήμερα, μετά από 5 χρόνια και παρ’ όλο την ψήφιση του Ν.4179/2013 ακόμα δεν έχει εφαρμοσθεί λόγω της μη έκδοσης των αναγκαίων προεδρικών διαταγμάτων και εγκυκλίων , γράφεται πάλι επίσημα ότι είναι υπό ολοκλήρωση το νομικό πλαίσιο στον ιατρικό τουρισμό, και ειδικότερα τα θέματα του Μητρώου Παρόχων Ιατρικού Τουρισμού, η Χορήγηση Διακριτικού Σήματος Ιατρικού Τουρισμού, ο τρόπος πιστοποίησης των Παρόχων Ιατρικού Τουρισμού, η ηλεκτρονική καταχώριση των στοιχείων τους, η κάλυψη των δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ξένων πολιτών – αποδεκτών υπηρεσιών ιατρικού τουρισμού.

Στόχος του νέου πλαισίου είναι να υποστηρίζεται και να τυποποιείται η ανάπτυξη και η προώθηση των ιατρικών-τουριστικών προϊόντων από οποιαδήποτε ένωση φορέων, οργανισμών και επιχειρήσεων που επιθυμεί να προσφέρει το προϊόν σε ενδιαφερόμενους από το εξωτερικό και την Ελλάδα. Πρέπει να διατυπωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις θεμάτων που αφορούν τον ιατρικό τουρισμό , όπως διεθνείς πιστοποιήσεις , ασφαλίσεις αστικής ευθύνης ,χορήγηση βίας, κ.α

Πρέπει να αξιολογηθεί,  σε αντικειμενική και όχι επιθυμητή βάση, σε ποιες χώρες θα απευθυνθούμε και για ποιους τομείς. Οι συνηθέστεροι ιατρικοί τομείς που θεωρούνται ή αναφέρονται ως ελκυστικότεροι για την προσέλευση διεθνών ασθενών είναι:

• Καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις
• Τεχνητή Γονιμοποίηση
• Παρένθετη μητρότητα και αναπαραγωγικός τουρισμός
• Οδοντιατρικές εργασίες
• Πλαστική Χειρουργική
• Μεταμοσχεύσεις
• Οφθαλμολογικές επεμβάσεις
• Ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια
• Αποκατάσταση (ιατρική και ορθοπεδική)
• Άτομα με αναπηρίες και ειδικές ανάγκες
• Υπηρεσίες ψυχικής υγείας

Όμως κάθε ένας τομέας έχει και κάποιες χώρες στις οποίες θα μπορούσε να βρει πρόσφορο έδαφος η Ελλάδα. Είναι ένα ιδιαίτερο σημείο προσοχής που δεν φαίνεται προς το παρόν να λαμβάνεται ως τέτοιο από τους εμπλεκόμενους στον ιατρικό τουρισμό.

Για την  παγκόσμια αυτή αγορά, η οποία αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς, έχουν αναπτυχθεί πάρα πολλές ηλεκτρονικές πλατφόρμες που συγκρίνουν και αξιολογούν όλες τις χώρες και όλες τις προσφερόμενες υπηρεσίες τους.

Δυστυχώς σε αυτές δεν υπάρχουν πολλές ελληνικές παρουσίες και ειδικά στις πρώτες σελίδες τους. Τα προβλήματα λοιπόν στον ιατρικό τουρισμό στην Ελλάδα είναι τόσο θεσμικά όσο και λανθασμένης κατανόησης στον τρόπο για την υλοποίησης του.

Πρέπει να υπάρξουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, σε πολύ χαμηλότερο κόστος συγκριτικά με τη χώρα των ίδιων των τουριστών, χωρίς λίστες αναμονής, όπου ο ασθενής θα προγραμματίζει τη θεραπεία του σε πιστοποιημένα ελληνικά νοσοκομεία, με φροντίδα από αξιόλογο προσωπικό το οποίο και υπάρχει.

Δημοσιεύτηκε στο www.Healthmag.gr στις 23-4-2018